Allemachtig. Het is bijna anderhalf jaar geleden dat ik hier mijn laatste blog publiceerde. Er is genoeg gepasseerd, maar de tijd is echt tussen mijn handen door geglipt. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik vaak overwogen heb om te stoppen met al die verhaaltjes. Wie leest die blogs nog? Toen ik jaren geleden startte kon ik de ‘traffic’ bekijken en het was werkelijk opvallend hoeveel mensen mijn blogs lazen en waardeerden, bleek uit de vele reacties. Tientallen bezoekers uit mijn eigen netwerk, zelfs van buiten Nederland een een paar gevallen buiten Europa. Maar dat is allemaal minder geworden. Ik weet het, mijn verhalen zijn vaak te specifiek (muziek) soms best lang of te inhoudelijk. Bovendien neemt de concentratieboog van mensen jaar na jaar af en de interesse wat een ander (lees: ik) doet, beleeft of beweegt of emotioneert idem dito. Het ik-tijdperk? Dat is nu...
Maar… ik heb gelukkig toch nog wat verdwaalde ‘fans’ die af en toe vragen wanneer ik weer eens wat schrijf. Echt waar. Er zat ooit zelfs een
uitgever tussen die graag een compilatie van mijn beste en relevante blogs wilde publiceren, maar die heeft helaas het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld. Het mocht niet zo zijn, oprecht jammer. Wat ik zelf waardevol
en ook erg leuk vind is dat mijn blogs een stukje eigen journaal vormen, een soort
dagboek. Ik zoek en lees regelmatig wat terug in mijn eigen teksten om het verleden te raadplegen.
Om blogs of verhaaltjes te schrijven zijn zin en tijd essentieel. Dat gaat
steeds beter met beide aspecten dus binnenkort ga ik die afgelopen anderhalf
jaar inlopen. Primair om volledigheid na te streven voor eigen gebruik.
Daarna kan ik, afhankelijk van inspiratie, in de toekomst af en toe weer eens
echte blogs schrijven en delen. Binnenkort eerst maar eens terugkijken en 2023
en 2024 in een blog samenvatten. Men is nog niet van mij af 😇Wordt vervolgd.
