Op 26 juli jl. overleed Frits
Goldschmeding. Hij was de oprichter van Randstad, wat het grootste bedrijf ter
wereld werd voor flexibele arbeid en HR-diensten. Hij was daarmee de grondlegger van uitzendwerk in Nederland.
Ik roep al jaren dat als ik klaar ben met werken dat ik een boek ga schrijven over ‘werk’, en mijn werk in het bijzonder. Of het boek er ooit komt zal de toekomst uitwijzen, maar Randstad en Frits Goldschmeding zullen (zouden) er zeker in voorkomen. In mijn blog van 12 oktober 2016 doe ik in de 8e alinea kort verslag van mijn Randstad periode:
Ik heb een jaar op het hoofdkantoor
van Randstad in Diemen gewerkt waar Goldschmeding, uiteraard, zijn kantoor had.
Hij liet zich rond rijden met een 15 jaar oude BMW die pontificaal voor de
ingang werd geparkeerd. Ondanks aandringen van de Raad van Commissarissen dat
een meer representatieve auto op zijn plaats zou zijn, bleef Frits de vermoeide
BMW trouw. Frits was ‘zunig’. Ik vond dat wel leuk, de man had een privévermogen
van vele miljarden.
Ik heb Frits Goldschmeding diverse malen meegemaakt en ik vond het een correcte en beschaafde man met
een bijzondere uitstraling. Ik weet dat hij niet makkelijk was en complimenten
uitdelen niet een van zijn deugden. Dat laatste is blijkbaar inherent aan
mensen op bepaalde posities, alsof het geld kost… Maar ik was onder de indruk van hem, zijn prestaties en het bedrijf wat hij gemaakt had
tot, uiteindelijk, de grootste ter wereld in zijn soort. Randstad tikte in 2022
bijna 28 miljard omzet af. Dat is meer dan Philips!
Goldschmeding was één van de grote naoorlogse ondernemers. Hij had eigenlijk moeten passen in het rijtje van Freddy Heineken, Frits Philips, Cornelis Verolme en dat soort mannen. Maar als ik zijn naam noemde dan keken veel mensen mij vragend aan. “Frits wie?" Het kwam denk ik door het wat lullige imago van uitzendwerk. Bier, olietankers en elektronica spraken het publiek blijkbaar meer aan. Bovendien, hij ging liever zeilen, zijn grote passie, dan dat hij interviews gaf. Dat droeg ook niet bij aan zijn bekendheid.
Je weet nooit welke deugden en streken achter de façade van het leven van dit soort bijzondere mensen schuilgaat. Maar, hoe dan ook, mijn respect en persoonlijke herinneringen waren genoeg om hier bij het overlijden van Frits Goldschmeding stil te staan. Hij werd 90 jaar.
