Lang geleden schreef ik hier
dat de tweede langspeelplaat die ik kocht van John Mayall was. Een compilatie uit 1968
die ik in 1970 kocht. Zie de afbeelding hieronder. Net als met de andere platen die ik de eerste jaren aanschafte, was ik gek op die elpee en draaide hem helemaal grijs. Ik was eigenlijk een instant fan van John en kocht meerdere van zijn albums. John Mayall overleed drie dagen geleden, 22 juli 2024,
op 90-jarige leeftijd. Een mooie leeftijd, maar toch maakte het mij een beetje
verdrietig. Enerzijds melancholie, er kleven veel mooie persoonlijke herinneringen aan de muziek van Mayall, anderzijds is het weer een brute streep door een geweldig stuk
muzikale geschiedenis die, denk ik, toch langzaam in de vergetelheid raakt.
John was de pionier van de witte blues die een behoorlijke invloed had op nieuwe generaties muzikanten in jaren zestig en zeventig. Hij groeide op in Chesire, tussen Liverpool en Manchester, sowieso heilige grond voor de Britse ‘populaire’ muziek. Wat zat daar in het water? John leerde gitaar, mondharmonica en piano spelen. Begin jaren zestig richtte hij ‘John Mayall & the Bluesbreakers’ op, een band die mede diende als lanceerplatform voor veel muzikanten die later beroemd zouden worden zoals Eric Clapton, Peter Green, John McVie, Mick Fleetwood en Mick Taylor. Voor de oudjes onder ons bekende en zelfs legendarische namen.
Ik heb tien albums van John. Een aantal bevatten gewoon lekkere muziek maar de ontdekking van het 5 sterren album ‘Turning Point’ uit 1969 betekende voor mij echt een muzikale ervaring van de eerste orde. Een magisch album waar, bij wijze van spreken, de lucht van een flinke joint vanaf kwam als je 'm uit zijn hoes haalde. Een bijzonder muzikaal symbool uit de hippietijd. Kort daarna ontdekten wij, onze vriendenclub, ‘Jazz Blues Fusion’ uit 1972. Nog steeds een lekker fusiealbum en voor mij, en voor ons, misschien het meest relevante album van Mayall. Ik kocht in de loop van de jaren nog wat albums, de een beter dan de andere. Mijn laatste John Mayall aanschaf was het 70th Birthday Concert. Een album met vele bekende gastmuzikanten en prominente nummers uit John's carrière.
De enige keer dat ik John live zag was in 2009 in Zoetermeer, met vriend J. Zie ook mijn blog van 16 oktober 2010. Dat was een prima en zeer erg 'gezellig' concert met allemaal grijze fans van vroegah 😄. Het was al snel duidelijk dat John een enthousiaste, warme en innemende man was. Ik vond het ontzettend aandoenlijk dat hij het kind van een fan op het podium tilde om het mannetje te laten zien hoe het daar aan toe ging.
John Mayall - De Boerderij - 2009
Volgens mensen die hem goed kenden was John Mayall een bescheiden en genereuze ziel, een lieve man. John Mayall, ik had wel wat met hem en deze persoonlijk herinnering vind ik op zijn plaats. Moge hij in vrede rusten.
