Pfff… Het is wel raak dit jaar
en het komt allemaal ook erg binnen, zoals dat heet. Alsof alle muzikale herinneringen en
referentiekaders uit onze jeugd dit jaar nog onder de zoden moeten. Ik was
altijd een groot en ‘un-prejudiced’ liefhebber van de artiest George Michael. Hij overleed vandaag, 25 december 2016, op eerste kerstdag. Aanvankelijk
verguisd door zogenaamde kenners, maar in de professionele wereld verkreeg hij
al snel de status die hij verdiende: één van de technisch meest begaafde zangers uit de (pop-) historie. Hoe ironisch kan het leven zijn trouwens? 'Last Christmas' was waarschijnlijk (met Wham) zijn best bekende liedje...
Ik citeer mijn blog van een
aantal jaren terug: ‘Ik herinner hem als de iets te gladde voorzanger van de
zeer succesvolle boyband Wham! Popmuziek die misschien niet eens slecht was,
maar wat al te letterlijk ‘pop’ en wel erg gladjes. George ontworstelde zich
aan het genre en ontwikkelde een solocarrière die zijn gelijke bijna niet kent.
De man werd waanzinnig populair en is gekwordens rijk geworden! Maar helaas was
zijn persoonlijk leven minder succesvol.
Google maar eens. Ik ben altijd zeer onder de indruk van zijn soloalbums
geweest. Het zijn er maar een paar, maar ze behoren in mijn ogen tot het beste
wat er in dat genre is gemaakt in de jaren tachtig en negentig. George schoot
met een uitgebalanceerde mix van ballads en post-disco-pop precies in de roos.
Tikkie glad misschien maar prachtig geproduceerd. Zijn schitterende stem is
absoluut een genot voor het oor. (..) Vooral onder ‘serieuze’ muziekliefhebbers
werden zijn CD’s en successen met een schuin oog bekeken. Kon nooit wat wezen.
Gelul! Vijf albums, waarvan de eerste vier geweldig zijn. Vier tot vijf sterren
(out of five) binnen het popidioom.’
Wat kan ik er verder van
zeggen? Wat een geweldige artiest. Wat een gemis. Ik rijd al mijn hele leven rond
met cassettebandjes, CD’s en USB sticks in mijn auto’s met mijn eigen ‘best of’
muziekjes. George heeft sinds het midden van de jaren tachtig nooit op die
muziekdragers ontbroken. Verder verwijs ik naar de vele necrologieën die
vandaag zijn verschenen op internet en natuurlijk naar zijn songs. Er
zijn misschien mooiere en fijnzinniger liedjes van George, maar het ‘excerpt’
hieronder van zijn concert in ‘Earls Court’ straalt zoveel plezier uit bij
George én publiek. Duizenden mensen die uit volle borst mee zingen. ‘Fastlove’.
Hieronder een documentaire en
gedeeltelijke concertregistratie van George tijdens zijn ‘Symphonica’ tour in
2014 in het Palais Garnier-operagebouw in Parijs. Michael stond er als eerste popartiest in de geschiedenis van het gebouw. Geloof me,
dan kun je wel wat. Scroll eens bijvoorbeeld even naar 30:45. Wat commentaar
van George en daarna ‘Brother can you spare a dime’ van Bing Crosby met het
orkest op volle kracht. Of naar de 41e minuut. ‘Roxeanne’ van Sting. Prachtig…
Eén van mijn favoriete uitvoeringen van George Michael komt van MTV Unplugged uit 1997. Hieronder 'Star People'. Hoe goed kan muziek zijn? Wat een gelikt spel en prachtige samenzang en harmonie.
Mooi geschreven commentaar door iemand op Youtube onder 'You have been loved': 'Bye George... thanks for writing those edges to frame my memories.'
