Een aspect van ouder worden is
het verlies aan scherpte. Althans, zo ervaar en benoem ik dat. Nog een paar
maandjes en dan begint mijn leeftijd met een zes. Op allerlei fronten ga je dat
toch wel merken. ‘Vroegah’ wist ik bijvoorbeeld altijd wel waar ik was. Letterlijk. Noord, oost,
zuid, west, breedte- en lengtegraad bij wijze van spreken. Geen probleem. Maar de laatste jaren verdwaal
ik nog wel eens als ik even niet op let. Mijn auto ben ik in parkeergarages om
de haverklap kwijt en waar ik vorig jaar met vakantie ben geweest moet ik echt even
over nadenken. Niets verontrustends, maar slechts een paar jaar geleden was dat nog ondenkbaar. Met muziek
is het niet anders en gaat het crescendo minder (grappige paradox – dat ging
per ongeluk). In mijn jonge jaren was ik iemand die er snel bij was met
nieuwe muziek en artiesten, maar dat lijkt voorbij. Ik heb anderen en,
vooral, mijn zoon nodig om mij te wijzen op nieuwe muziek. Er is gelukkig best
veel gaande in de (alternatieve) muziek op dit moment. Natuurlijk, in het
verleden ontglipte mij ook wel eens wat, maar dat waren toch wel
uitzonderingen. Maar tegenwoordig laat ik mij graag tippen en probeer niet de
beter wetende oude heer uit te hangen. In tegendeel. Hoe leuk is het dat vader
en zoon, met een leeftijdsverschil van 40 jaar, samen Youtube afstruinen, naar
muziek luisteren en concerten bezoeken? Ik denk dat menig vader zo zou willen ‘teamen’
met zijn (nog net niet volwassen) kind.
Ik kwam snel tot de
verbijsterende ontdekking dat Esbjörn al in 2008 is overleden tijdens het
duiken in de buurt van Stockholm. Hij bleek van 1964 te zijn en dus niet van de
nieuwe generatie jazz-musici. Esbjörn was een briljante Zweedse pianist die 15 jaar een trio vormde met bassist Dan Berglund
and drummer Magnus Ostrom. Ze ontwikkelde een eclectische stijl met roots die
te herleiden zijn naar Deep Purple, Hendrix, Zappa, Monk, Corea, Jarrett,
Miles, Bartók, Stravinsky en Radiohead. Om er maar eens een paar te noemen. Jazz is is de preferente stijl, maar andere invloeden zijn herkenbaar. E.S.T. staat, voor zover ik het nu kan beoordelen, vooral voor prachtige muziek en veel vakmanschap. Ik verwijs hier verder naar de uitstekende necrologie in The
Guardian van destijds: https://goo.gl/flWtDS
Ik heb wat huiswerk te doen want
er is heel wat muziek in de omloop van E.S.T.
Ik ben maar eens begonnen met een live concert. Het trio speelde tijdens
de Jazzwoche Burghausen in 2004. Het is de muziek die Stijn aanbeval, alweer
een jaar geleden schat ik. De opening van genoemd concert, 'Seven Days Of Falling', is een beauty van de eerste orde.
Ik heb het hele concert van Youtube geript en er een CD van gemaakt (zie het hoesje hierboven). Het concert is, ondanks dat het weer een tijdje terug is opgenomen, van goede audiokwaliteit. Ik heb even wat te luisteren en dan ga ik daarna mij eens verder verdiepen in deze sublieme artiest, band en hun muzikale erfenis.
Het is, verwacht ik, de laatste muzikale
tip van 2016 van mijn kant, voor degenen die net zo ‘ignorant’ waren als ik en
ook een beetje van jazz en alternatieve muziekstijlen houden. Uiteraard excuses aan diegenen die mij in het verleden tevergeefs attendeerden over Esbjörn en zijn kornuiten. Ach, nobody is perfect.
