Sommige menselijke prestaties gaan mijn begripsvermogen echt volledig te boven. Ik begrijp gewoon niet dat er mensen zijn die bepaalde dingen kunnen of durven, of beide. Wat te denken van base jumping bijvoorbeeld? Even een wolkenkrabber illegaal aan de buitenkant beklimmen en dan er af springen met een klein rugzakje met een chuutje erin. Of de Mont Blanc op en af draven? Dat gebeurt jaarlijks tijdens de Ultra-Trail du Mont-Blanc (UTMB) waarbij de toppers binnen iets meer dan 20 uur 171 km omhoog en omlaag rennen. Dat zijn meer dan 10.000 hoogtemeters. Dat lijkt mij fysiek onmogelijk, maar het gebeurt wel. Wat te denken van de Atlantische oceaan in je eentje over roeien? Zo kan ik nog veel andere voorbeelden opnoemen die mij echt verbijsteren. Maar ook een 'gewone' marathon behoort voor mij tot het rijtje. Toen ik twintig was en mij met gemak 50 keer kon opdrukken haalde ik tijdens de militaire dienstplicht ternauwernood 11 kilometer hard lopen. Mét bepakking, dat dan weer wel. Mijn knieën doen er nog pijn van.
Fransen lopen wel voorop bij het uitoefenen van extreme stunts en sporten. Idem dito bij het organiseren van allerlei idiote evenementen. Onderstaand filmpje, nou ja, film, kwam ik onlangs tegen. Een 'downhill' mountainbike wedstrijd van de top van de 3330 meter hoge Pic Blanc in de Franse Alpen naar Allemond, 2600 meter lager. De deelnemers lijken allemaal levensmoe. Ik zag deze opname toevallig op Youtube. Het is een 'footage' van 42 minuten maar, heb ik ook bij anderen gemerkt, je blijft er gewoon tot het einde gebiologeerd naar kijken. Er is ook een mooie versie geschoten vanaf de helm van de winnaar, maar die rijdt steeds aan kop en en dan zie je de andere fietsers niet. Ook onbegrijpelijk: waar zijn die fietsen van gemaakt dat ze niet bij de eerste 'bump' in honderdduizend onderdelen uit elkaar vallen? Zeer bijzonder allemaal. Veel plezier.
Fransen lopen wel voorop bij het uitoefenen van extreme stunts en sporten. Idem dito bij het organiseren van allerlei idiote evenementen. Onderstaand filmpje, nou ja, film, kwam ik onlangs tegen. Een 'downhill' mountainbike wedstrijd van de top van de 3330 meter hoge Pic Blanc in de Franse Alpen naar Allemond, 2600 meter lager. De deelnemers lijken allemaal levensmoe. Ik zag deze opname toevallig op Youtube. Het is een 'footage' van 42 minuten maar, heb ik ook bij anderen gemerkt, je blijft er gewoon tot het einde gebiologeerd naar kijken. Er is ook een mooie versie geschoten vanaf de helm van de winnaar, maar die rijdt steeds aan kop en en dan zie je de andere fietsers niet. Ook onbegrijpelijk: waar zijn die fietsen van gemaakt dat ze niet bij de eerste 'bump' in honderdduizend onderdelen uit elkaar vallen? Zeer bijzonder allemaal. Veel plezier.
