Toch baal ik hier wel een beetje van. Dat ‘zomerweer’. Bijna elke avond als ik wil fietsen begint het te regenen. Vanaf mei 2019 rijd ik nagenoeg elke dag een rondje. Dat is mijn lezers wel bekend want ik heb die wetenschap tot vervelens toe hier gedeeld. Ik ben onlangs voor de zoveelste keer weer eens aan een nieuwe baan begonnen en dat vreet in het begin ook energie. Daarnaast zijn er wat treurige ontwikkelingen in de familie die tijd en energie kosten. De combinatie van dat alles heeft ervoor gezorgd dat ik de afgelopen twee weken nauwelijks heb gefietst. Een klein rampje want dat fietsen is noodzakelijk voor mijn geestelijk en lichamelijk welbevinden. Nou ja, komt wel weer goed. Mijn laatste rit eindigde, toevallig precies voor de schuurdeur, op onderstaande kilometerstand.
In mijn Afrika blog zei ik dat ik misschien nog eens een update zou doen over de progressie richting Kaapstad. Nou, dit is dan toch een mooi moment op de kilometerteller dacht ik zo, dus bij dezen. Als je een dergelijke monstertocht in de echte wereld zou willen ondernemen is mijn route totaal niet realistisch. Op de fiets is het in werkelijkheid niet te doen denk ik. Te heet, te verlaten, te gevaarlijk. Met gemotoriseerde middelen lijken de kansen niet veel beter. Ik was vanuit de haven van Tanger vertrokken en via Marokko en de Westelijke Sahara uiteindelijk in Mauritanië beland. Dat was in maart. Ik ben weer 1000 kilometer verder en heb op de kaart zitten kijken hoe ik had moeten rijden volgens mijn Google-route. Ik ben aangeland in Timbreda, Mauritanië, het hart van de Sahel. Hieronder de Google kaart in satellietweergave. Daaronder een Google Earth 'aerial' van de N3, de weg naar de Timbreda vanuit 620 meter hoogte. Het had net zo goed op Mars kunnen zijn...
De Sahel is een strook van West- naar Oost-Afrika en is de overgangszone van de Sahara naar de Tropen. Waar komt die naam eigenlijk vandaan? Sahel. Het betekent zoiets als grens. Met zo’n naam kan het daar natuurlijk nooit iets worden. Timbreda ligt overigens midden in de woestijn en van de overgang naar de vochtige tropen is nog niets te merken. Ik fiets nu al een paar maanden virtueel door Mauritanië. Het land is twintig (!) keer zo groot als het onze, maar de kennis van Mauritanië is bij de gemiddelde Nederlander nul komma nul. Ik verwijs graag naar Google voor uitgebreide informatie, maar ik noem toch graag wat bijzondere wetenswaardigheden. Het is dus een gigantisch groot land en vooral heel erg leeg, droog én heet. Mauritanië is Islamitisch en heeft ruim vier miljoen inwoners waarvan bijna de helft onder de armoedegrens en 20% als slaaf leeft! Slavenhouders behoren tot de Arabische Berber-minderheid, maar ook de president, vele ministers, hoge ambtenaren, militairen en rechters hebben zelf slaven. Voor het huishouden of seksueel vertier. Als slaven te oud of overbodig zijn, worden ze gedumpt in de woestijn waar een hels einde ze wacht. Hoe zat dat ook alweer met die excuses…? De politiek is uiteraard een corrupt rotzooitje, wat anders? Het geld in Mauritanië wordt verdiend met ijzererts, goud, koper, olie en vis. Het advies vanuit de westerse wereld is om het land te mijden als de (piep, piep) vanwege terreur, overvallen, kidnapping en gewelddadige Islam groeperingen. De terroristische dreiging in de Sahel en omliggende regio komt van een aantal groepen die streven naar het vestigen van islamitische wetgeving in de regio en het vernietigen van westerse belangen en eigendommen. De beroemde Parijs-Dakar Rally is verplaatst naar Zuid-Amerika vanwege dreiging van ontvoering in de Sahel. Moet ik nog doorgaan?
Ik heb in mijn Afrika-blog trouwens niets geschreven over Marokko en Westelijke Sahara. Het was al zo’n lang verhaal. Toch even een korte inhaalslag. Marokko is één van de beste jongentjes van de Afrikaanse klas, maar de Westelijke Sahara is sinds 1976 een conflictgebied. Wel eens van 'De Marokkaanse Muur' gehoord? Nee, he? Ze noemen het ook de 'Berm'. Het is een ongeveer 2.700 km lange zandmuur die door de Westelijke Sahara en Marokko loopt en het Marokkaanse deel van het land scheidt van het westelijke deel wat door Polisario wordt gecontroleerd. (Wikipedia: 'Polisario is een onafhankelijkheidsbeweging voor de Westelijke Sahara die aanspraak maakt op het door Marokko en Mauritanië in februari 1976 verdeelde, voormalige Spaanse gebied'). 2700 kilometer, dat is van Hamburg naar Malaga, bizar... Een en al geruzie hier en de Westelijke Sahara is geen plek om te blijven hangen, als je er al in komt.
Wat Mauritanië betreft is het ook raadzaam om maar flink virtueel door te fietsen en aangenamere oorden op te zoeken. Na Marokko is het echt huilen met de pet op. Het volgende land is Mali en dat betekent ook niet veel goeds volgens mij, maar dat is een vooroordeel.
Inmiddels heb ik gelukkig weer honderd 'echte' polderkilometers bijgeschreven 😊.
