ELECTRICHEAD

In de korte blog hiervoor schreef ik dat de toekomst voor de deur staat te trappelen. Een paar dagen later bleek dat onze deur daar ook bij hoort! Ja, ja, sinds vorige week rijd ik namelijk een Volkswagen e-Golf. Dat is een 100% elektrische auto (EV) en een nieuwe en onverwachte bijschrijving op het curriculum van mijn autohistorie. 

Ik laat het hier wel uit mijn hoofd om mijn avonturen van de afgelopen maanden met betrekking tot werk nader uit de doeken te doen. Ik kon het zelf amper volgen. Het was een lange reeks sollicitaties, interviews, online tests én, nota bene, banen. Ondanks mijn 64-jarige leeftijd werd ik de laatste tijd door meerdere werkgevers benaderd voor een job. Echt ongelofelijk. Ik ben er bij twee gestart én weer gestopt. Waardeloze clubs. Sinds vorige week ben ik in Rijswijk werkzaam en de start daarvan is goed en veel belovend. Dat is op zich al een redelijk bijzondere ervaring. Het contract duurt zeven maanden en daarna zie ik wel weer. Ik ga in ieder geval weer mijn best doen om er wat van te maken. Natuurlijk kreeg ik ook deze reis weer een leaseauto ter beschikking, de e-Golf dus. OMG, de buren…

Ons (auto-) mobiele bestaan is dit jaar net zo’n gekkenhuis als mijn gedoe met werk. Als iedereen thuis is dan zijn vrouw, zoon, schoondochter en ondergetekende verantwoordelijk voor twee zakelijke leaseauto’s, een privé leaseauto, twee eigen auto’s, een scooter, twee e-bikes en twee gewone fietsen. We voelen ons wel behoorlijk ongemakkelijk ten opzichte van de buurt met de beperkte parkeerruimte die er is. Gelukkig hebben we twee laadplekken in de straat op 50 meter van ons huis en ik ben meestal de enige die daar staat te laden en dat scheelt weer met de overlast. De nieuwe baan vervult mij uiteraard met enige trots, maar de uit de hand gelopen mobiliteit met enige schaamte. 

De overlast ten spijt, de e-Golf is wel een hele gave kar. Het is een traditionele Golf die achteraf elektrisch is gemaakt. Dat is wat anders dan, bijvoorbeeld, Tesla's of de nieuwe Volkswagens ID.3 en ID.4. Die zijn vanaf ‘scratch’ ontworpen en gebouwd om als elektrische auto’s door het leven te gaan. Het achteraf aanpassen van conventioneel naar elektrisch doet, op één ding na, niets af aan de intrinsieke kwaliteit van de VW. Een Volkswagen Golf wordt al jaren beschouwd als de ‘benchmark’ in zijn klasse. Een Golf doet eigenlijk alles goed. De elektrische versie voegt daar nog een dimensie aan toe.

De e-Golf is heerlijk stil, zeer comfortabel en heeft een geweldige trekkracht en dat laatste is erg leuk bij het verkeerslicht 😂. Bovendien staat de auto werkelijk bol van de luxe zoals Adaptive Cruise Control, verwarmbare stoelen, sensoren ‘all over the place’ en zelfs programmeerbare standverwarming. Heel gaaf is DAB, digitale radio. Vooral bij Radio 4 is het kwaliteitsverschil met FM ongelofelijk.

‘Op één ding na’ schreef ik zojuist toen het ging over de algehele kwaliteiten van de e-Golf… Dat is dus de actieradius, want die is waardeloos. Na maximaal 200 kilometer moet-ie weer aan de laadpaal. De e-Golf is wat dat betreft oud nieuws en is links en rechts ingehaald door de 'new kids on the block'. Vooral de competitie uit Korea doet het in dit segment verrassend goed.

Mercedes heeft de lat onlangs weer hoger gelegd. Hun nagelnieuwe EQS haalt in de praktijk ruim 700 kilometer en kan in een kwartier voor 300 kilometer bijladen. Het is een kwestie van tijd totdat de techniek van deze auto afzakt naar meer betaalbare voertuigen. De beperkte actieradius van de EV is over een paar jaar echt gewoon opgelost. Afgezien van het gehannes met laadkabels, is elektrisch autorijden echt wel ‘next level’. Lineair, schokvrij, comfortabel, stil en heel rustgevend. Als je eraan  gewend bent, dan wil je niet meer terug. Nu nog wat aan de prijs doen, s'il vous plait...

Maar, er was toch gedoe rondom de productie? Ik heb even wat huiswerk gedaan. Het blijkt inderdaad dat de productie van een elektrische auto nog steeds meer energie kost dan een conventionele auto. Met name vanwege de toepassing van lithium-ion batterijen. Meer dan een derde van de vervuiling die een EV tijdens zijn levensduur veroorzaakt, geschiedt tijdens de fabricage. Maar, als je de onderzoeken mag geloven en naar de hele levenscyclus van het voertuig kijkt, heeft een elektrische auto uiteindelijk een 50% schonere ‘footprint’ dan een auto met een verbrandingsmotor. Conventionele auto's en energiecentrales zijn de twee grootste bronnen van broeikasgassen. Het is duidelijk dat als we klimaatverandering serieus willen bestrijden, het gebruik van elektrische voertuigen een substantieel deel van de oplossing is. Natuurlijk moet de stroom 'groen' zijn geproduceerd of op basis van schoon geproduceerde waterstof.

Er zijn echter wel wat uitdagingen te overwinnen voordat het gebruik van de EV volledig praktisch is en een schone en verantwoorde levenscyclus zal kennen. Denk daarbij aan de infrastructuur van elektrische netwerken en waterstof tankstations, het omgevingsbewust delven van zeldzame grondstoffen in arme landen, het vinden van alternatieven voor die zeldzame stoffen, de optimale recycling van accu’s, enzovoort. Er zijn er vast nog veel meer. Maar de industrie zit gelukkig niet stil en, zeker onder druk van overheden, gaan de ontwikkelingen snel. Ik lees toevallig net dat wordt getest met het opwekken van energie uit zeewater op de Noordzee op ’s werelds eerste offshore waterstoffabriek. Interessant toch?

Het begin van een grote ecologische omslag in mobiliteit is er, dankzij Elon Musk, dat moet worden gezegd. Zonder zijn volharding was de elektrische auto waarschijnlijk nooit wat geworden. Of daar al dan niet nobele motieven aan ten grondslag lagen zijn is nu niet meer belangrijk. We gaan langzaam maar zeker stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen en dat zal op termijn hopelijk zijn positieve weerslag hebben op ons milieu. Leve de EV zal ik maar zeggen. Alleen, hoe noemen we straks een liefhebber van de elektrische auto? Een ‘Electric Head’?

 

THE FUTURE

Top Gear. Genoten heb ik van dat programma. Af en toe totale onzin (soms té), vaak vermakelijk, soms interessant, altijd briljant geproduceerd en vol met geweldige Britse humor. In 2015 verlengde de BBC het contract met Jeremy Clarkson niet meer omdat er blijkbaar ‘gedoe’ was geweest. Iets met een handgemeen met een BBC medewerker. Na 13 jaar het gezicht te zijn geweest van het programma waarmee de BBC wereldwijd succes oogstte en bakken geld verdiende, was het einde oefening voor Jeremy. James May en Richard Hammond, de andere presentatoren, besloten toen ook te stoppen. BBC Top Gear bestaat nog steeds met andere gastheren, maar de magie is weg. O ja, voor de leken, Top Gear is een Engels autoprogramma dat zelfs mensen die geen bal om auto's geven aan de buis gekluisterd hield. Maar, dat lijkt mij duidelijk, dan heb ik het over de oude versie met Jeremy, Richard en James.

Het fameuze oorspronkelijke trio presenteert sinds 2016 voor Prime Video het programma ‘The Grand Tour’. Erg leuk weer. De aflevering in Schotland, bijvoorbeeld, staat ook op YT en is ronduit fantastisch. Clarkson is nog steeds het enfant terrible, Hammond de kwajongen en James May, ‘Captain Slow’, de serieuzere en verstandigste. James is ook wel de meest Britse van het stel. Erg gevat, intelligent en de enige met écht verstand van techniek en auto’s. Hij spreekt mij misschien wel het meeste aan van de drie. Youtube staat vol met allerlei leuke ‘footage’ van hem, vooral zijn reis door Japan, ‘Our Man in Japan’, ook voor Prime Video, is een regelrechte aanrader. De heren hebben tegenwoordig ook een ‘community’: www.drivetribe.com, kijk maar eens. Ik kwam er een filmpje op tegen van James May wat ik hieronder heb geplaatst.

Omdat er af en toe wat content van mijn blog is verdwenen vanwege copyright schending ben ik er even goed ingedoken. Ik wil geen gezeik. Het blijkt dat je wel gewoon mag ‘embedden’. Je mag in je blog of op je website een ‘embedded’ hyperlink plaatsen naar auteursrechtelijk beschermd werk als die content sowieso voor iedereen vrij toegankelijk is. Het verschil met een 'gewone' hyperlink is dat een embedded link de content opent op jouw webpagina, maar de bron komt nog steeds van een andere server. Vreemd verhaal. Nou ja, het zal wel. Het filmpje:

Ik ben gek op dit soort elegante ‘saloon’ modellen, maar daar gaat het in dit filmpje niet om. Waar gaat het dan wel om? De fenomenale techniek natuurlijk! Allemachtig wat een briljante wagen is dit. Deze Toyota reinigt zijn ingeademde lucht en laat nota bene schonere lucht achter. Briljant! Een waterstofauto is, voor de duidelijkheid, ook een elektrische auto. Een brandstofcel in de auto zet waterstof om in elektrische energie waarmee de elektromotor wordt aangedreven. De enige uitstoot is waterdamp. Het grote verschil met de 'gewone'  elektrische auto is dat de waterstofauto zijn elektriciteit zelf maakt. De eerste 'tankt' stroom, de tweede waterstof en dat gaat net zo snel als benzine tanken. Het is natuurlijk nog maar de vraag of waterstof in auto's gemeengoed gaat worden of dat de huidige elektrische auto deze race gaat winnen. Waterstof produceren kost veel energie en dat moet 'groen' gebeuren anders schieten we er nog niks mee op. Het is wel jammer dat, net als in Engeland, er in Nederland ook nog maar een paar plekken zijn waar je waterstof kunt tanken. Maar, links of rechtsom, beide elektrische oplossingen zijn een grote stap in de goede richting. James May’s filmpje bevat volgens mij een mega-belangrijke boodschap voor beleidsmakers, want de toekomst is gearriveerd en staat voor de deur te trappelen. Het is hoogtijd voor actie want we hebben niet zo heel veel tijd meer…

JON HASSELL - R.I.P.

Vriend R. is er altijd als de kippen bij. Hij is vaak de eerste aanzegger om te melden dat er weer een legendarische muzikant het tijdelijke voor het eeuwige heeft verwisseld. Als zo’n artiest voor mij wat heeft betekend, dan haast ik mij om er op dit blog wat regels aan te wijden. Uit respect. Ook deze week kregen we weer een trieste melding van R. Het ging om componist en trompettist Jon Hassell. Ik had het te druk en kwam er helaas niet tijdig aan toe om wat over Jon Hassell’s verscheiden te schrijven. Maar beter laat dan nooit. Jon Hassell overleed op 84-jarige leeftijd op zaterdag 26 juni jl., na een jaar met allerlei gezondheidsproblemen. Voor mij persoonlijk was Hassell misschien wel de belangrijkste muzikant ooit. Natuurlijk groeide ik (wij) op met Zappa, Miles, Soft Machine en vele andere iconische muzikanten en legendarische rock- en crossover bands, maar Jon’s muziek was voor mij van een andere orde. Pure magie, bijna buitenaards en tijdloos mooi tot en met de dag van vandaag.

Bovenstaand plaatje is de hoes van een door mij gemaakt compilatiealbum van Hassell. Het bevat, op één nummer na, muziek die nooit op zijn eigen albums zijn verschenen maar op albums van anderen. ‘Dispar Vulgo’ is latijn en betekent zoiets als ‘niet voor de massa’. ‘Dispar’ is ongelijk en ‘Vulgo’ betekent volk, het gepeupel. Ik vond het stiekem wel een mooie metafoor voor Hassell's muziek.

In mijn blogs vind ik meer dan honderd verwijzingen naar Hassell. Dat zegt wel wat. Op 7 juli 2012 schreef ik een speciaal blog over hem: Jon Hassell

Het werk van John Hassell droeg ik jarenlang op reis met mij mee in mijn trouwe Sanyo walkman en versterkte de intensiteit van vele onvergetelijke momenten. Het zijn ervaringen die in mijn geheugen gegrift staan, mede vanwege Jon’s muziek. "Bedankt Jon, het was fantastisch!".