Rome, de eeuwige stad, stond al decennia op onze ‘bucket list’. Er zijn van die plaatsen in de wereld waar een beetje reiziger moet zijn geweest. J. en ik hebben er in de loop der jaren best wel een paar van die lijst af kunnen tikken. Maar dat we nooit in Rome waren geweest, dat kon écht niet meer. Dit jaar werd ik 60. Aanvankelijk wilden we er een mooi feestje van maken, maar we besloten die dag uiteindelijk elders te vieren. Op mijn verjaardag in juni vlogen we vanaf ‘Rotterdam-The Hague Airport’ naar de Italiaanse hoofdstad. Eindelijk.
Ik wil in dit blog aan ons verblijf toch wat aandacht geven, maar omdat er al zo onwijs veel is geschreven over deze stad, beperk ik mij tot aspecten die ons specifiek opvielen. Ik trap af met een korte introductie van en over Rome en het ingekapselde 'landje' Vaticaanstad.
Rome werd in 753 voor Christus gesticht. Het is gebouwd op zeven heuvels en is natuurlijk vooral bekend als één van de belangrijkste bakermatten van de westerse cultuur. Je kunt dagen door de stad zwerven en op elk moment weer worden verrast door de meest fantastische bouwwerken uit de 2700-jarige geschiedenis. De rivier de Tiber scheidt de stad in twee delen. De volledige historische binnenstad bevindt zich op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het zijn niet alleen de oude Romeinse bouwwerken die al eeuwen toeristen aantrekken maar ook de meer recente pronkstukken als de Trevi Fontijn en de Spaanse Trappen. Rome is op dit moment het middelpunt van een agglomeratie met 3,7 miljoen inwoners.
Een verhaal apart is Vaticaanstad, de kleinste onafhankelijke staat ter wereld. Het grondgebied wordt geheel omsloten door Rome, waardoor het een enclave binnen Italië is. Ik citeer Wikipedia: “Vaticaanstad wordt volkenrechtelijk vertegenwoordigd door de Heilige Stoel en huisvest de hoofdzetel van de Rooms-Katholieke Kerk. Staatshoofd van Vaticaanstad is de paus, die zijn officiële residentie heeft in het Apostolisch Paleis.” De Sixtijnse Kapel is een onderdeel van de Vaticaanse musea waar onder meer de wereldberoemde ‘Laatste Oordeel’ fresco’s van Michelangelo zijn te bewonderen. Het is tevens de plek waar de kardinalen vergaderen (het conclaaf) wie de nieuwe ‘Papa’ gaat worden en waar de witte rook uit de schoorsteen komt als het is gelukt.
Laat J. maar schuiven als het om zaken regelen gaat. Welke dan ook. Op de luchthaven Fiumicino stond er dus keurig een busje voor ons klaar die ons, samen met wat andere toeristen, naar het hotel bracht. Het was een interessant ritje over de Autostrada en langs de rommelige en zielloze buitenwijken van Rome. Het hotel had J. ook thuis geregeld en het was weer een toppertje. Mooie kamers, goed werkende airco en een heerlijke buitenplaats met tropische begroeiing. Een superplek om te ontbijten of ’s avonds nog even te evalueren in de zwoele warmte met een lekker drankje. We hadden een week lang fantastisch en stralend zomerweer. Een graad of 33, 34 en met een droge atmosfeer zodat het overal zeer goed toeven was. Het was wel duidelijk dat je hier in Augustus niet moet zijn als het kwik richting 40 gaat. Het hotel was misschien net even iets te ver van het centrum, maar dat betaalde zich uit in kosten, comfort en relatieve rust. Alles heeft zijn prijs tenslotte.
We zijn bijna een week in Rome gebleven en het was van begin tot het einde subliem. Alles viel precies op zijn plek. Uiteraard hebben we de meeste hoogtepunten bezocht: Vaticaanstad, Pantheon, Colosseum, Sixtijnse Kapel, Forum Romanum en noem maar op. Het is duidelijk dat deze stad niet voor niets zo populair is. In Rome word je op elke straathoek verpletterd door wéér een hoogtepunt, na elke dag gingen we dronken van de indrukken naar het hotel. Ik ga hier verder niet in op het beschrijven van de bezienswaardigheden. Daar zijn boeken en websites over volgeschreven en ik kan en wil daar weinig aan toevoegen. Ik wil wel graag wat persoonlijke inzichten delen zoals wij dat hebben ervaren.
Rome is druk
We waren van tevoren gewaarschuwd: Rome is vergeven van de toeristen. Het is waar, maar we hebben het niet als hinderlijk ervaren. Maar één tip moet elke Rome novice opvolgen: bestel van tevoren een paar ‘skip the line’ tickets en/of een ‘Roma pass’ om eindeloos wachten te voorkomen. Met name de rijen wachtenden in Vaticaanstad tart elk voorstellingsvermogen. In de loop van de dag groeit het aantal toeristen op het Sint Pieterplein naar krankzinnige aantallen en kan de wachttijd oplopen tot vele uren. Maar daar had J. in voorzien… ’s Ochtends bezochten we de Basiliek waar we min of meer zo inliepen en ’s middags de Sixtijnse kapel. Onze ‘skip the line’ voor de Sixtijnse Kapel betekende dat we ons moesten melden bij een verzamelpunt en dan buitenom het Vaticaan moesten lopen, langs de rij met duizenden wachtenden. Vervolgens kwamen we in een ruimte waar iedereen werd gefouilleerd waarna we de Vaticaanse musea in mochten. Ondanks het ‘skippen’ waren we toch al een uur onderweg. Daarna volgde er minimaal een uur slenteren met de meute door lange gangen met plafondschilderingen, kunstwerken, kaarten, beelden, gobelins en ander spul. Uiteindelijk betraden we dan het absolute heilige der heilige van de westers-christelijke kunst: De ‘Capella Sistina’, de Sixtijnse Kapel met Michelangelo’s schitterende plafondschilderingen. Het zaaltje was bomvol met zachtjes roezemoezende en schuifelende toeristen die met hun mobieltje probeerden een plaatje van het plafond te maken. Er liepen twee chagrijnige bewakers keihard te schreeuwen dat we stil moesten zijn: ‘SILENCE’, dat we vooral door moesten lopen en dat fotograferen verboden was, ‘NO PICTURES!’. Ze waren niet blij met de harde klak van mijn Nikon sluiter. ‘NO PICTURES!' hoorde ik nog kwader in mijn richting galmen. “Weg wezen” dacht ik, voordat ik door de ‘Corpo della Gendarmeria dello Stato della Città del Vaticano’ in een vochtige kelder zou worden gedumpt. De foto is fantastisch geworden, lekker puh!
Rome is vermoeiend
Er is weinig aan te merken op het openbaar vervoer van de stad. Het functioneert prima en met een goeie plattegrond (en bus, metro, 'Hop on Hop off' bus en taxi) kom je overal. Maar… van en naar en tussen en op de attracties in de oude binnenstad moet je toch echt met de benenwagen. Mijn god, we hebben ons helemaal verloren gelopen. Bijna 80 kilometer stond er op de stappenteller van mijn telefoon. Eén dag scoorden we 23.943 meter. Bijna 24 kilometer! Die Nijmeegse Vierdaagse mag voor ons geen probleem meer zijn. Hoe dan ook, goed schoeisel is dus iets om rekening mee te houden. We hebben ook Nederlanders ontmoet die de stad per fiets deden. Goed idee, als je levensmoe bent… O ja, in de zomermaanden moet je echt liters water drinken om op de been te blijven. Onderschat dat niet, de hitte is uitputtend. Wat ik vreselijk vervelend vond is dat je vaak niet mag zitten. Zeker niet in en rond de attracties, zoals de Sint Pieter; ik ben op een gegeven moment stiekem in een donker hoekje op de grond gaan zitten. Mijn rug kon niet meer. Lekker doorlopen houd ik dagen uit, maar slenteren of stilstaan is voor mij echt een kwelling. Na vijf minuten werd ik door een bewaker ontdekt… Bij bushaltes ontbreekt er per definitie een bankje of een muurtje om te zitten. Nee, zitten is blijkbaar geen elementaire levensbehoefte van de Romeinen.
Maar... Rome is vooral leuk!
Maar, druk en vermoeiend of niet, wat een fantastisch oord! Natuurlijk zijn alle bezienswaardigheden écht zeer indrukwekkend, maar de gewone ‘rest’ ook! We vonden eigenlijk alles leuk en/of geweldig. Het maakt niet uit waar je bent in de oude binnenstad, elk straatje, bouwwerk, plein of steeg, het is allemaal zeer de moeite waard. We vonden de stad een bijzonder prettige sfeer hebben en de verkeerschaos en toeristische drukte horen er gewoon bij. Romeinen zijn joviaal en lekker makkelijk in de omgang en we kwamen absoluut geen chagrijn tegen (behalve in de Sixtijnse kapel). Je moet natuurlijk goed op je spullen letten, maar we hadden totaal niet de indruk dat de stad is vergeven van zakkenrollers, zoals sommige publicaties suggereren. Tot diep in de nacht is het gezellig en kun je je gewoon veilig verplaatsen met metro en bus. We hebben ook gebruik gemaakt van de taxi en die rijden keurig op de teller. Voor eten en ijs ben je hier aan het juiste adres. Sommige ijswinkels, die zijn zo mooi, niet gewoon. Ons hotel lag in een woonwijk met enorme appartementenblokken, net buiten het centrum. Er was maar één restaurant in de wijk en die hebben we een paar keer bezocht, net als de ‘locals’. Al de tweede keer werden we onthaald als eregasten, haha. Gewoon ontzettend leuk. We vonden de stad ook zeer betaalbaar, als je een beetje oplet waar je gaat eten of drinken. Is een week genoeg? Nauwelijks. We hebben onwijs veel gezien, maar toch wel een paar belangrijke hoogtepunten gemist. Onder andere de top van de Sint Pieter basiliek. We konden het niet meer opbrengen. De volgende keer dan maar.
Het zal duidelijk zijn, Rome kunnen wij met volle overtuiging aanbevelen. Een absolute aanrader van de eerste orde en wellicht mogen wij de stad nog eens een keer bezoeken. Deo Valente.
Het zal duidelijk zijn, Rome kunnen wij met volle overtuiging aanbevelen. Een absolute aanrader van de eerste orde en wellicht mogen wij de stad nog eens een keer bezoeken. Deo Valente.
Een fotografische impressie vindt u hier: https://goo.gl/gNk6uX
Het lijkt erg veel, maar ik zal maar niet zeggen hoeveel foto’s ik totaal heb geschoten. De impressie is slechts een bloemlezing...
