NIK BÄRTSCH RONIN – LANTARENVENSTER – 7 DECEMBER 2024

De cirkel was gisteren rond, zoals dat heet. Ik verklaar mij verderop in deze blog nader... Op 7 oktober 2017 traden wij voor de eerste keer aan bij een concert van Nik Bärtsch. Dat was in de kleine zaal van De Doelen in Rotterdam. Wij waren met zijn vijven: vriend R, ondergetekende met mijn zoon Stijn en vriend JV. met zijn zoon HV. Ik hanteer deze lettercodering zoals altijd in mijn weblogs. Het leest wat lastig soms, maar ja, alles voor de privacy niet waar? Stijn heb ik altijd al voluit geschreven, dus dat laat ik maar zo. De foto hieronder is gemaakt in De Doelen in 2017 met Nik links achter de vleugel.

Het was de bedoeling dat wij gisteren met vier man, ons muziekclubje, weer naar Nik in LantarenVenster zouden gaan. In maart had R. de kaartjes al geregeld voor ons oudjes. De zonen waren verhinderd of iets dergelijks, dat weet ik niet meer precies. We hadden er al een tijdje zin in, want een concert van Nik is altijd oké.

Maar de (on-)voorzienigheid speelde ons op een zeer trieste manier parten. Op 6 november jl. is JV. ons ontvallen. Hij was al geruime tijd ziek en in juli bleek de palliatieve weg naar het einde helaas te zijn ingezet. Desondanks was de schok groot toen het eenmaal zover was. Ik durf wel te zeggen dat JV. de spil van onze muziekclub was. Enerzijds vanwege zijn enorme muzikale kennis maar beslist ook met dank aan zijn zorgvuldig opgebouwde en unieke audio-installatie. We hebben daar vaak van mogen genieten op zijn schitterende zolder. Daarnaast hebben we door de jaren heen een groot aantal concerten bijgewoond, al dan niet met één of meerdere zoons erbij. Vier heel verschillende mannen vormden zo samen een bijzondere en unieke vriendenclub.

Het zal duidelijk zijn dat we JV. zeer, zeer zullen missen. In de eerste plaats als sympathieke en zeer bescheiden mens maar ook in zijn rol als een enthousiaste en gedreven muziekvriend. Een rol die hij bijna tot het einde met verve vervulde.

Het was JV. die ons enkele jaren geleden kennis had laten maken met een album van Nik Bärtsch en het was een instant succes. Voor zover ik kan nagaan zou het de vierde keer zijn dat we als muziekclub weer een live uitvoering van Nik en zijn band zouden bezoeken. Maar er was natuurlijk die lege plek... Het was dan ook een briljant idee van R. om zoon HV. in de plaats van zijn vader mee te vragen naar het concert. Zo is het ook gegaan. Muziekvriend H. was er dit keer ook weer bij. De ontmoeting met HV. in de foyer van LantarenVenster was het eerste weerzien na de indrukwekkende uitvaart van zijn vader. Het was een moment waarbij we uitgebreid stil stonden bij JV. en alle emoties rondom zijn overlijden. 

Maar we kwamen natuurlijk ook voor de muziek. Sinds dat eerste concert in De Doelen maakte HV.’s aanwezigheid deze avond de cirkel dus rond. Bärtsch trad op met zijn ‘Ronin’ band. Er bestaat ook nog een ‘Mobile’ band met dezelfde bandleden. ‘Integral musical concepts within a ritualistic framework’ staat op Nik’s website onder het kopje Mobile. Het zal wel, muzikaal kan ik weinig verschil ontdekken. Voor de volledigheid en context verwijs ik naar mijn eerste blog over Nik Bärtsch:

Nik Bärtsch (Blog 2016)

Het nieuwe album ‘SPIN’ van Nik, had deze week zijn wereldpremiere. Op de concertavond werd de LP-versie verkocht die Nik zelf nog niet eens gezien had, zei hij tijdens de introductie van de bandleden. Ik had wat moeite met het eerste deel van het nieuwe album. Ik miste bij die nieuwe nummers eigenlijk het bijna bedwelmende repetitieve spel die de band kenmerkt, de ZEN funk zoals Nik dat ooit noemde. Uitstekende muziek, maar toch...

Pas bij de laatste twee nummers was die herhaling er weer en dat waren dan ook oude ‘Moduls’ in een vernieuwd jasje. Nik geeft zijn nummers geen naam maar een ‘Modul’ met een volgnummer. 

De zaal van LantarenVenster zat bomvol. Men had zelfs twee rijen losse stoelen vlak voor het podium gezet. Een uitverkocht huis dus. Dat was in 2017 in De Doelen wel even anders. Toen zaten we met een handje vol mensen. Nik is blijkbaar hot 😊. Het concert verliep min of meer in hetzelfde patroon als het album. De eerste nummers een beetje anders dan anders, maar best wel prima. Naar het einde toe werd het, wat mij betreft, steeds beter. De toegift vond ik niet minder dan verpletterend goed. Na ruim vijf kwartier was het gedaan.

Het was een bijzondere en gedenkwaardige avond waarbij het niet te vermijden was dat JV.’s afwezigheid pijnlijk en voelbaar was... R.I.P. JV.

Nik Bärtsch – piano
Kaspar Rast – drums
Sha – altsax, basklarinet, contrabasklarinet
Jeremias Keller – basgitaar