Opmerkelijk hoe toevallig sommige dingen in het leven zich lijken te voltrekken. Mijn woon-werk verkeer in de auto wordt meestal begeleid door Business News Radio (BNR). Muziek vind ik vaak te vermoeiend en het kabbelende gepraat is wel rustgevend. Bovendien blijf ik dan toch aardig op de hoogte van de actualiteit. Maar soms zet ik toch een muziekje op. Ik gebruik daarvoor een USB-stick die vol staat met van alles en nog wat. Afgelopen donderdag, tijdens de rit naar huis, zocht ik iets ontspannends en kwam ‘Croz’ tegen van David Crosby, een uitstekend en superrelaxed album. Ik luister het af en toe. ’s Avonds hoorde ik dat David diezelfde dag was ingeslapen...
De oudste broer van mijn veel te vroeg overleden vriend Robert, had een aantal LP’s had die mij al einde jaren zestig op diverse muzikale sporen zette. Op zijn slaapkamer, tegenover die van Robert, klonken regelmatig klanken die mij zeer aanspraken. David Brubeck, Jimmy Smith, maar ook bands als Crosby Stills Nash & Young. Een paar jaar later had ik de schijven zelf in mijn bezit. Met name de muziek van David Crosby bleef altijd bij mij. Hij opereerde eigenlijk volledig buiten mijn muzikale voorkeursstijl, maar van zijn geweldige stem en muziek heb ik toch vaak oprecht genoten. Nog steeds.
Crosby, de man van The Byrds en CSN&Y, schoot voor mij met enige regelmaat in de roos. ‘If I Could Only Remember My Name’ uit 1971 en ‘Croz’ uit 2014 zijn mijn favoriete albums. Een muzikaal hoogtepunt in David’s loopbaan is, zoals ik het ervaar, CPR, de band met sessie-gitarist Jeff Pevar en David’s hervonden zoon en pianist James Raymond. Kijk en luister maar eens naar deze geweldige opname van de ‘Twee Meter Sessies” van Jan-Douwe Kroeske uit 1998. ‘Déjà vu’, beter wordt het niet!
Absoluut aanbevolen is CPR's album 'Live at the Wiltern' van 1999. Een album vol met muziek van CPR, Crosby maar ook met die van CSN&Y. Goed opgenomen en geweldig uitgevoerd door Crosby en zijn uitstekende band.
David was een groot bewonderaar van Steely Dan en Snarky Puppy. Hij speelde ook met hen en individuele leden van SP samen zoals Cory Henry en Bill Laurance. Dat schepte voor mij sowieso een band, zo zal ik het maar noemen. Blijkbaar was er toch een overlap in stijl en voorkeuren van deze muzikanten. De laatste jaren trad hij op met ‘The Lighthouse Band’. Een kwartet met Crosby, Michael League (Snarky Puppy’s voorman), Becca Stevens en Michelle Willis. Die laatste zagen wij onlangs live met Snarky Puppy. The Lighthouse Band is een prachtige en bijna dromerige samenwerking van jonge muzikanten met een ouwe bok. En het werkt! Luister en kijk maar naar 'Guinnevere'.
Afgelopen december bracht de band nota bene nog een album uit: ‘Live at the Capitol Theatre’, opgenomen in 2018. Dat is verdorie toch wel stoer als je 78 jaar bent. Het album heb ik toen gelijk in mijn favorietenlijst gezet. Niet alles vind ik geweldig. Soms net iets te veel ‘troubadour', maar gelukkig ook genoeg schitterende juweeltjes.
Verder geen necrologie hier want zijn levensverhaal is overal terug te vinden. Crosby's historie is lang, bizar en niet altijd even fraai. Carl Gottlieb, één van de tekstschrijvers van ‘Jaws’, schreef al twee biografieën over David. Maar die zijn alweer oud en een nieuwe biograaf zal, als hij of zij volledig wil zijn, er nog een hele dobber aan zal hebben. Daar laat ik het verder bij.
David Crosby was een schitterende muzikant en zanger met een uniek talent voor samenzang en harmonie. Hij heeft tientallen jaren een zekere stempel op de wereld van de muziek gedrukt. Nauwelijks drie weken na het overlijden van Jeff Beck (R.I.P.) zijn we wéér een icoon armer. De nalatenschap van deze muzikanten is indrukwekkend. Ook David Crosby's muzikale erfenis is onsterfelijk. Hij werd 81 jaar en ‘will be dearly missed’.
